Raspućin

Grigorij Jefimovič Raspućin (Pokorovskoje, 10. januar 1869. - Sankt Peterburg, 30. decembar 1916.), ruski sveštenik i mistik, bio je jedna od najkontroverznijih osoba ruske istorije i osoba koja je imala veliki uticaj na poslednje dane dinastije Romanovih, na cara Nikolaja II Romanova, njegovu ženu Aleksandru i njihovog sina Alekseja. 

Raspućin po dolasku u Sankt Peterburg veoma brzo postaje kontroverzna ličnost, osoba koja je involvirana u oštre političke borbe. Vodi raskalašen i skandalozan lični život sa ženama petrogradskog visokog društva. Često je viđan kako odlazi sa prostitutkama, opija se i ne vraća se kući do ranih jutarnjih sati. Bio je optužen od mnogih uglednih osoba, za razna nedela, od neograničenog i neobuzdanog seksualnog života (uključujući silovanje časnih sestara), pa do neprimjerene političke dominacije nad kraljevskom porodicom. Došao je i u sukob sa Ruskom pravoslavnom crkvom zbog svog uverenja da se povezanost s Bogom može postići kroz greh, jer navodno, greh je sastavni dio ljudskog ponašanja i da se kroz vernikovo priznanje greha i prihvatanje poniženja od ljudi, pridobija božija milost.

Ubistvo Raspućina je postalo legenda. U noći 30. decembra 1916. godine, Raspućina su odlučili ubiti knez Feliks Jusupov, caričin rođak zajedno sa velikim vojvodom Dmitrijem Pavlovičem i grupa zaverenika. Namamili su ga u Moika palatu i ponudili crnim vinom i kolačima u koji su stavili veliku količinu cijanida, međutim kako otrov nije delovao, Jusupov je iz neposredne blizine pucao na Raspućina. On je pao na pod naizgled mrtav. Nakon nekoliko minuta ustao je, udario kneza Jusupova i pokušao da pobegne. Ostali zaverenici su ga stigli, istukli ga i ispalili nekoliko metaka u njega, pa ga bacilli u reku Nevu. Kada su tri dana kasnije pronašli Raspućinovo telo, autopsijom je ustanovljeno se da su mu pluća bila ispunjena vodom što je značilo da nije bio mrtav kad je bačen u vodu!