Ronilačko zvono i leptir

Na početku filma, pripovedač je glavni lik, Žan-Dominik Bobi, odnosno Žan-Do, kako ga zovu prijatelji, iz perspektive prvog lica. Film počinje njegovim buđenjem u bolnici, posle tronedeljne kome. Nakon nerealno optimistične analize jednog lekara, neurolog objašnjava da Žan-Do ima takozvani „sindrom zaključanosti“, veoma neuobičajeno stanje, u kom je pacijent u potpunosti paralizovan fizički, ali istovremeno u potpunosti svestan i mentalno naoštećen. Na početku, gledaoci čuju njegove misli, jer on misli da govori, ali se ništa ne čuje. Ipak, sa terapeutom za govor razvija način komunikacije pomoću treptanja... 

Pošto je nakada pre sklopio ugovor o izdavanju knjige, saradnici iz izdavačke kuće, Žan-Do počinje treptanjem da diktira knjigu, gde objašnjava kakav je osećaj biti on, zarobljen u tom telu, koje doživljava kao starovremesko ronilačko odelo sa bronzanom kacigom. Ostali oko njega vide njegov duh, još uvek živ, kao leptir...