Papuša

Crno-bela fotografija doprinosi poetičnosti filma i svedočanstvo je mnogobrojnih romskih lutanja u predvečerje Drugog svetskog rata. Autori problematizuju nestajanje romskih predanja, fizičke i moralne gubitke kroz koje su pretrpeli zbog odricanja od nomadske egzistencije. Iako je centar interesovanja filma Papuša, tek se u njegovoj drugoj polovini sklapaju delovi priče koji se odnose na njenu mladost, nesrećan brak, pesničku ličnost i stvaralaštvo. Film se razvija na nekoliko ravni i zahteva budnost publike u praćenju lične tragedije jedne žene kojoj je poezija donela slavu i prokletstvo.